اللغة المصرية ( Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα )

Η αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα(αιγυπτιακά: r n km.t, μεσαιωνική αιγυπτιακή: [raʔ n̩ku.mat]) αποτελεί μία από τις αρχαιότερες γλώσσες μαζί με τη Σουμεριακή, Κινεζική και Φοινικική. Μιλήθηκε στην αρχαία Αίγυπτο. Η παλαιότερη γνωστή πλήρης γραπτή φράση της χρονολογείται περίπου στο 2690 ΠΚΕ ΚΑΙ ανήκει ως διακριτός κλάδος στην ομάδα των αφροασιατικών ή χαμιτοσημιτικών γλωσσών, η οποία περιλαμβάνει έξι κλάδους:

• Αιγυπτιακός - (αρχαία, μέσα, νέα Αιγυπτιακά, Κοπτικά και Σιναϊτικά)
• Σημιτικός - (Ακκαδικά, Εμπλαϊτικά, Αμοριτικά, Ουγγαριτικά, Χαναανιτικά, Αραμαϊκά, Αραβικά και τις υποδιαιρέσεις τους)
• Βερβερικός - (Τυνησιακό ιδίωμα, γλώσσες και διάλεκτοι της ΒΔ Αφρικής)
• Τσαντικός ή τσαδικός - (γλώσσες των περιοχών Νότια, Ανατολικά και Δυτικά της λίμνης Τσαντ)
• Κουσσιτικός - (Αιθιοπικά, Σομαλικά, Κενυατικά [ΒΔ Κένυα])
• Ομοτικός – (Ν Αιθιοπία).

Αν και είναι άγνωστη η συγκεκριμένη στιγμή κατά την οποία προέκυψαν ως διακριτοί οι παραπάνω κλάδοι από μία υποθετική πρωτογλώσσα, οι ιστορικοί της γλώσσας την τοποθετούν σε μια μακρά περίοδο έξι χιλιετιών από το 12000 π.Χ– 6000 π.Χ