Στους παράκτιους ιβηρικούς οικισμούς που βρίσκονταν στις εκβολές του ποταμού Αλγάρ στον ευρύτερο κόλπο της Αλτέα, ήρθε αργότερα να προστεθεί μια ελληνική εμπορική αποικία, η οποία ονομαζόταν Αλθαία. Οι Έλληνες οικιστές της έδωσαν το όνομα αυτό προς τιμήν της Αιτωλής Αλθαίας, συζύγου του βασιλιά της Καλυδώνας (στην Αιτωλία) Οινέως και μητέρας του ήρωα Μελεάγρου. Η πόλη κατελήφθη από τον Αννίβα το 220 π.Χ. και στη συνέχεια περιήλθε στους Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Βησιγότθους, Άραβες. Στη διάρκεια της κυριαρχίας των Μαυριτανών η περιοχή των περιχώρων της Αλτεά υπαγόταν στο Ταϊφά της Ντένια έως ότου ανακαταληφθεί από τους Χριστιανούς το 1244 υπό τον Ιάκωβο Α΄ της Αραγωνίας. Η πόλη σύντομα οχυρώθηκε, ενώ τείχη ανεγέρθηκαν περιμετρικά για να προστατέψουν το τμήμα που σήμερα είναι γνωστό ως η «παλιά πόλη» από τους εισβολείς.