Die Slag van Saint-Malo is geveg tussen Geallieerde en Duitse magte om die Franse kusdorpie Saint-Malo tydens die Tweede Wêreldoorlog te beheer. Die geveg het deel gevorm van die Geallieerde uitbreek regoor Frankryk en het plaasgevind tussen 4 Augustus en 2 September 1944. Verenigde State se weermag-eenhede, met die ondersteuning van Vrye Franse en Britse magte, het die dorp suksesvol aangeval en sy Duitse verdedigers verslaan. Die Duitse garnisoen op 'n nabygeleë eiland het voortgegaan om weerstand te bied tot 2 September.

Saint-Malo was een van die Franse dorpe wat aangewys is as 'n vesting onder die Duitse Atlantiese Muur-program, en sy vooroorlogse verdediging is aansienlik uitgebrei voor die geallieerde landings in Normandië gedurende Junie 1944. As deel van hul invalplanne , was die Geallieerdes van plan om die dorp te verower sodat sy hawe gebruik kon word om voorrade aan te land. Terwyl daar 'n mate van debat was oor die noodsaaklikheid hiervan in Augustus toe die Geallieerde magte uit Normandië gebreek en Bretagne binnegegaan het, is besluit om Saint-Malo in te neem eerder as om in te sluit om sy hawe te beveilig en die Duitse garnisoen uit te skakel.

Nadat aanvanklike pogings om die gebied te vang misluk het, het die Amerikaanse weermag 'n belegoperasie begin. Infanterie-eenhede het groot getalle versterkte Duitse stellings met die ondersteuning van artillerie en vliegtuie aangeval en verslaan. 'n Vesting aan die rand van Saint-Malo was die finale Duitse posisie op die vasteland om uit te hou, en het op 17 Augustus oorgegee. Ná uitgebreide lug- en vlootbombardemente het die garnisoen op die nabygeleë eiland Cézembre op 2 September oorgegee. Duitse slopings het dit onprakties gemaak om Saint-Malo as 'n hawe te gebruik. Die dorp is ook swaar beskadig tydens die geveg en is na die oorlog herbou.