Die Badami-grotteempels is 'n kompleks van Hindoe- en Jain-grotteempels wat geleë is in Badami, 'n dorp in die Bagalkot-distrik in die noordelike deel van Karnataka, Indië. Die grotte is belangrike voorbeelde van Indiese rotsgesnyde argitektuur, veral Badami Chalukya-argitektuur, en die vroegste dateer uit die 6de eeu. Badami is 'n moderne naam en was voorheen bekend as Vataapinagara, die hoofstad van die vroeë Chalukya-dinastie, wat 'n groot deel van Karnataka van die 6de tot die 8ste eeu regeer het. Badami is geleë op die westelike oewer van 'n mensgemaakte meer omring deur 'n erde muur met kliptrappe; dit word in die noorde en suide omring deur forte wat in latere tye gebou is. Hierdie grotte is in 1924 deur Stella Kramrisch ontdek.

Die Badami-grotteempels verteenwoordig van die vroegste bekende voorbeelde van Hindoe-tempels in die Deccan-streek. Hulle het saam met die tempels in Aihole die Mallaprabha-riviervallei omskep in 'n wieg van tempelargitektuur wat die komponente van latere Hindoe-tempels elders in Indië beïnvloed het.

Grote 1 tot 4 is in die platorand van die heuwel in sagte Badami-sandsteenformasie, suidoos van die dorp. In Grot 1, tussen verskeie beeldhouwerke van Hindoe-godhede en -temas, is 'n prominente uitsny van die Tandava-dansende Shiva as Nataraja. Grot 2 is meestal soortgelyk aan Grot 1 in terme van sy uitleg en afmetings, met Hindoe-onderwerpe waarvan die reliëf van Vishnu as Trivikrama die grootste is. Die grootste grot is Grot 3, met Vishnu-verwante, en dit is ook die mees ingewikkelde gekerfde grot in die kompleks. Grot 4 is opgedra aan vereerde figure van Jainisme. Rondom die meer het Badami bykomende grotte waarvan een 'n Boeddhistiese grot kan wees. Nog 'n grot is in 2015 ontdek, sowat 500 meter (1 600 voet) van die vier hoofgrotte, met 27 Hindoe-uitsnywerk.